فیزیوتراپی آرتروز شانه موثرترین روش درمان غیرجراحی این عارضه مفصلی است که در کلینیک فیزیوتراپی زندگی در کرج ارائه می شود.
دانستن علت اصلی آرتریت شانه ممکن است به راهنمایی توصیه های درمانی کمک کند. عوامل خطر زیادی وجود دارد، و شواهد نشان می دهد که مهم ترین آنها آسیب قبلی شانه یا استفاده بیش از حد است
عوامل خطر برای آرتروز شانه
کارشناسان تخمین می زنند که 90 درصد افرادی که آرتروز شانه دارند یک یا چند عامل خطر دارند. عوامل خطر احتمالی عبارتند از:
- آسیب مفصل شانه. شکستگی استخوان، دررفتگی (هنگامی که سر بازو از حفره بیرون می‌زند)، یا دیگر ضربه‌های جدی یا جراحی می‌تواند باعث آسیب به مفصل شانه شود. آسیب در نهایت می تواند به آرتروز شانه منجر شود. علائم ممکن است تا سالها پس از ضربه ظاهر نشوند. فیزیوتراپی آرتروز شانه در این شرایط می تواند به تسکین علائم آرتروز و بهبود عملکرد حرکتی شانه کمک کند.
- استرس مفصل شانه و آسیب مزمن. افرادی که شغل یا سبک زندگی تفریحی آنها مستلزم صرف زمان زیادی برای بلند کردن اجسام از بالای سر، پرتاب کردن یا انجام فعالیت‌های با ضربه زیاد – مانند خرد کردن چوب یا استفاده از چکش بادی – است، می‌توانند “تروماهای کوچک” را در مفاصل شانه خود تجربه کنند. این ضربه های کوچک خطر ابتلا به آرتروز شانه را افزایش می دهد.
- سن بالا. آرتروز شانه بیشتر افراد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. شیوع آرتروز علامتی با افزایش سن افزایش می یابد، زیرا با گذشت زمان، مفاصل شانه دچار ساییدگی و پارگی می شوند که می تواند باعث نازک شدن غضروف و کاهش انعطاف پذیری آن شود.
نقص مادرزادی تراز ضعیف استخوان، که باعث می شود برخی افراد بیشتر در معرض دررفتگی شانه قرار گیرند، می تواند خطر ابتلا به آرتروز شانه را افزایش دهد. - آرتریت خود ایمنی یا سایر بیماری ها. آرتریت خود ایمنی، مانند آرتریت روماتوئید، یا سابقه نقرس، آرتریت سپتیک، یا سایر اختلالات متابولیک می تواند خطر ابتلا به آرتروز شانه را افزایش دهد.
- جنسیت. آرتریت گلنوهومرال در زنان شایع تر است.
- چاقی. در حالی که شانه یک مفصل تحمل کننده وزن نیست، تحقیقات نشان می دهد که افرادی که اضافه وزن دارند بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت شانه هستند. چاقی با التهاب سیستمیک درجه پایین (در سراسر بدن) همراه است که ممکن است در ایجاد بیماری نقش داشته باشد. (چاقی به عنوان BMI ≥ 30 تعریف می شود.)
- ژنتیک مشابه قد و رنگ مو، احتمال ابتلای فرد به آرتروز شانه تحت تأثیر ژنتیک است. در حالی که میزان دقیق عوامل ژنتیکی مشخص نیست، احتمال ابتلا به این بیماری در زنی که مادرش آرتروز شانه دارد بیشتر از زنی که مادرش استئوآرتریت شانه نداشته است، بیشتر است.
فیزیوتراپی آرتروز شانه
کشش و تقویت عضلاتی که از مفصل شانه حمایت می کنند ممکن است درد و سفتی شانه را کاهش دهد و دامنه حرکتی را افزایش دهد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی مناسب ایجاد کند، آن را به بیمار آموزش دهد، و بیمار را تا زمانی که بتواند به یک برنامه مستقل در خانه تغییر دهد، تحت نظر داشته باشد. فیزیوتراپی تهاجمی که دامنه حرکتی شانه را افزایش می‌دهد ممکن است مضر باشد. یک برنامه فیزیوتراپی باید به آرامی پیش برود تا حداکثر سود را به همراه داشته باشد.
فیزیوتراپی آرتروز شانه می تواند عملکرد حرکتی شانه را که در اثر این بیماری دچار اختلال شده بهبود بخشد و به افزایش دامنه حرکتی شانه کمک کند تا فرد بتواند به انجام فعالیت های روزمره خود با حداقل میزان درد و ناراحتی بپردازد.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی خوب در کرج – بهترین فیزیوتراپی کرج – فیزیوتراپی آرتروز شانه