تاندونیت یک وضعیت حاد است که در آن تاندون‌هایی که ماهیچه را به استخوان متصل می‌کنند ملتهب می‌شوند. این التهاب می‌تواند باعث درد، از دست دادن تحرک در تاندون و کاهش قدرت عضله‌ای شود که تاندون به آن متصل است.

تاندون ها تارهای فیبری کلاژن هستند که به عنوان لنگرهای انعطاف پذیر برای اتصال عضلات به استخوان، داخل و اطراف مفاصل بدن عمل می کنند. آنها اشکال و اندازه های مختلفی دارند، از اندازه های کوچک که حرکت انگشتان را ممکن می کند تا بزرگترها، مانند تاندون آشیل، که به ما کمک می کند بایستیم یا راه برویم.

دلایل زیادی وجود دارد که چرا تاندون ممکن است ملتهب شود و در صورت التهاب، اغلب ممکن است دردناک باشد. درد را می توان در محلی که تاندون به استخوان می چسبد احساس کرد. همچنین می توان محل اتصال عضله و تاندون را احساس کرد.

مشکلات تاندون معمولاً به عنوان تاندیوپاتی شناخته می شود. این یک اصطلاح کلی است که به سادگی به هر وضعیت غیر طبیعی تاندون اشاره دارد. این شرایط می تواند باعث درد، التهاب و محدودیت تحرک شود.

دلایل تاندونیت

در حالی که صدها تاندون در سراسر بدن وجود دارد، تنها تعداد انگشت شماری تحت تاثیر تاندونیت قرار می گیرند. این تاندون‌ها تمایل دارند رگ‌های خونی کمتری داشته باشند که به آنها کمک می‌کند و کمبود خون مانع از توانایی آن‌ها برای التیام پس از آسیب می‌شود. قسمت‌هایی از تاندون که بیشتر تحت تأثیر این اثر قرار می‌گیرند، که در آن‌ها جریان خون در آن‌ها ضعیف‌تر است.

تاندونیت اغلب به دلیل استفاده بیش از حد از تاندون در حین کار، ورزش یا فعالیت های روزانه ایجاد می شود. اغلب با حرکات تکراری مانند حرکات ناشی از کار در خط مونتاژ یا ورزش هایی مانند گلف یا تنیس که در آن یک عمل بیش از حد تکرار می شود، همراه است.

آسیب مستقیم – مانند ضربه به تاندون – نیز می تواند باعث تاندونیت شود. اختلالات التهابی، مانند آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت، همچنین می تواند منجر به التهاب ناگهانی (حاد) و مداوم (مزمن) تاندون ها شود.

التهاب تاندون ها بیشتر در افراد بالای 40 سال دیده می شود که خطر و شدت علائم معمولاً با افزایش سن افزایش می یابد.

مکان های رایج تاندونیت

التهاب تاندون ها تقریباً در هر نقطه ای از بدن که تاندون ها وجود دارد می تواند رخ دهد و معمولاً بر اساس محل آن طبقه بندی می شود. از آنجایی که این بیماری اغلب با حرکات تکراری همراه است، ما تمایل داریم آن را در افرادی ببینیم که وظایف خاصی را به طور معمول انجام می دهند یا در فعالیت های ورزشی خاص شرکت می کنند. برخی از انواع رایج تر عبارتند از:

• التهاب تاندون آشیل که تاندون بین ماهیچه ساق پا و پاشنه پا را درگیر می کند
• التهاب تاندون کشکک، که گاهی اوقات به عنوان زانوهای جامپر نیز شناخته می شود
• التهاب تاندون آرنج که معمولاً به عنوان آرنج تنیس بازان یا آرنج گلف باز شناخته می شود
• التهاب تاندون عضله دوسر، معمولاً تاندون بین عضله دوسر بازو و وارد شدن آن در مفصل شانه را درگیر می کند.
• التهاب تاندون روتاتور کاف، معروف به شانه شناگر
• التهاب تاندون مچ دست

علائم و تشخیص

تاندونیت معمولاً با ظاهر اخیر درد و التهاب مشخص می شود و نباید با تاندونوز که در آن علائم ساختاری دژنراسیون تاندون وجود دارد، اشتباه گرفت. در بسیاری از موارد، ظهور علائم تدریجی خواهد بود و اغلب با یک دوره فعالیت بیش از حد و بدون آسیب قابل توجه همراه است. علائم ممکن است به تدریج ظاهر شوند و با گذشت زمان بدتر شوند.

شایع ترین ویژگی های التهاب تاندون عبارتند از:

• تورم تاندون
• حساسیت مستقیم روی تاندون
• درد همراه با حرکت ناحیه آسیب دیده
• احساس ترک خوردگی یا توری هنگام حرکت مفصل
• ظاهر یک توده یا برآمدگی روی خود تاندون
• سفتی ناشی از تورم

تشخیص معمولاً بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی انجام می شود. اگر علت مشخص نباشد یا شرایط همزمان وجود داشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی را تجویز کند. اشعه ایکس و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می تواند در ارزیابی علل اضافی علائم مفید باشد.

روشهای درمان تاندون

هدف اصلی درمان به حداقل رساندن حرکاتی است که می‌توانند باعث التهاب بیشتر این بیماری شوند. بسته به محل تاندونیت، ممکن است لازم باشد کارهای ساده و روزمره مانند رانندگی یا تایپ کردن را کاهش داده یا اصلاح کنید تا زمانی که علائم به طور کامل برطرف شوند.

برای دستیابی به تسکین درد، مفصل آسیب دیده را می توان بی حرکت کرد تا هرگونه فشار روی تاندون آسیب دیده کاهش یابد. یخ یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن، می توانند در روزهای اولیه برای کاهش تورم و درد استفاده شوند.

در افرادی که علائم مکرر یا شدید دارند، ممکن است از تزریق کورتیکواستروئید برای ایجاد تسکین کوتاه مدت تا میان مدت استفاده شود. از استفاده بیش از حد از تزریق باید اجتناب شود زیرا می تواند در طول زمان تاندون را ضعیف کرده و خطر پارگی را افزایش دهد.

توانبخشی تاندون، مفصل و عضله آسیب دیده که شامل بازیابی تحرک طبیعی تاندون و تحمل بار است تحت برنامه درمانی فیزیوتراپی ضروری است.

درمان ممکن است با فیزیوتراپی برای دستکاری و ماساژ ناحیه آسیب دیده پشتیبانی شود. اغلب با بازیابی دامنه کامل حرکت بهبودی سریع تر خواهد بود.

حفظ تناسب اندام و به حداقل رساندن تغییرات ناگهانی در سطح فعالیت می تواند به کاهش خطر ابتلا به تاندونیت کمک کند.

کلمات مرتبط :

بهترین فیزیوتراپی کرج – فیزیوتراپی در عظیمیه کرج – فیزیوتراپی خوب در کرج